Εχει μεγάλη πλάκα η στάση, η συμπεριφορά της δημοσιογραφίας στη σημερινή εποχή, που διαλύεται η Ελλάδα. Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες βρίσκονται, σε απόγνωση, στους δρόμους, την ώρα που ο Πρωθυπουργός πηγαίνει, σε απόγνωση, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την ώρα που κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει η Ελλάδα για να λύσει τα προβλήματά της, η δημοσιογραφία επιμένει να ζει στον κόσμο της. Για την ακρίβεια, η ηγεσία και η διοίκηση της δημοσιογραφίας, σε αντίθεση με τους κανονικούς δημοσιογράφους, επιμένουν να ζουν στη γυάλα τους.
Οκ, το έκαναν επί δεκαετίες και ουδείς αντιδρούσε σθεναρά με την επιλογή των δημοσιογράφων να απεργούν την ίδια ημέρα με τους υπόλοιπους Ελληνες με συνέπεια να μην καλύπτουν τις δράσεις, τις διαδηλώσεις τους. Θα έπρεπε όμως όλοι αυτοί να έχουν καιρό τώρα αντιληφθεί ότι αυτός ο καιρός δεν είναι σαν τους άλλους, τους προηγούμενους. Οτι δεν σηκώνει παιχνίδια και νταραβέρια.
Σε μια κανονική χώρα η δημοσιογραφία θα έκανε αυτή την εποχή υπερωρίες. Θα λειτουργούσε όλο το 24ωρο για χάρη του πολίτη. Εδώ όμως, ακόμη και τώρα, είναι Ελλάδα. Κανείς δεν νοιάζεται.
