Ενα blog για όσα συμβαίνουν στον αθλητισμό και όσα απασχολούν έναν αθλητικό δημοσιογράφο.

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Τρία βιβλία που έχει νόημα να διαβάσεις

Τούτη τη φορά γράφω πολύ καθυστερημένα ένα σημείωμα για βιβλία, και στεναχωριέμαι που δεν πρόφτασα εγκαίρως να το κάνω, προτού πάτε διακοπές οι περισσότεροι. Το γράφω τώρα όχι μόνο επειδή “κάλλιο αργά παρά ποτέ”, αλλά κυρίως επειδή θέλω να σημειώσω τρία βιβλία από αυτά που διάβασα τον τελευταίο καιρό.
Δυστυχώς είναι μόνο ένα το σχετικό με τον αθλητισμό: η αυτοβιογραφία του σερ Αλεξ Φέργκιουσον, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Παπαδόπουλος” (πάτα εδώ). Αν είσαι προπονητής, αν θέλεις να γίνεις προπονητής, αν είσαι διευθυντής ανθρώπινου δυναμικού ή σκοπεύεις/επιθυμείς να γίνεις, αν έχεις σχέση με τη διοίκηση επαγγελματιών, είμαι βέβαιος ότι θα βρεις μεγάλη χρησιμότητα σε αυτό το εγχειρίδιο με την απλή γραφή, από το οποίο αναβλύζει η σοφία ενός σπουδαίου μάνατζερ. Αν πάλι σε νοιάζει μόνο η εκδοχή του σερ Αλεξ για κάθε “κιτρινίλα” που είχες ακούσει/διαβάσει στα χρόνια του στη Γιουνάιτεντ, μάλλον θα σε απογοητεύσει, συνεπώς κάνε στον εαυτό σου τη χάρη να αποφύγεις την ανάγνωση του βιβλίου.

Εκτός αθλητικών βιβλίων, θα μπορούσα να γράψω εκατομμύρια λέξεις για όσα μου δημιουργεί η ανάγνωση κάθε βιβλίου του Γκαμπριελ Γκαρσία Μάρκες. Οπως λέω στους φίλους μου, θα με μάγευε ακόμη και η ανάγνωση συνταγών μαγειρικής αν ήταν γραμμένες από εκείνον παρ' όλο που δεν έχω καμιά σχέση με την μαγειρική. Δεν έχει κανένα νόημα να προτείνω ένα, δύο από τα βιβλία του από αυτά που διάβασα εσχάτως. Θα έλεγα “διάβασέ τα όλα” σε εσένα που με ρωτάς. Σήμερα θα σημειώσω δύο βιβλία άλλων συγγραφέων που απήλαυσα αυτό το καλοκαίρι.

Το ένα το λες “σφηνάκι”, αφού τελειώνει προτού προλάβεις να αρχίσεις, αλλά η γεύση του είναι παραπάνω από δυνατή. “Η γιορτή της ασημαντότητας” του Μίλαν Κούντερα, που έχει μόλις κυκλοφορήσει από την “Εστία” (πάτα εδώ), θα σου κρατήσει – το πολύ – δυο μέρες συντροφιά στις παραλίες, αλλά θα σε μαγέψει.

  Το άλλο είναι η πιο ευχάριστη “ανακάλυψη” που έκανα, εντελώς τυχαία, αυτό το καλοκαίρι. “Ανακάλυψα” έναν “νέο” (συνομήλικό μου) Κολομβιανό συγγραφέα, τον Χουάν Γκάμπριελ Βάσκες. “Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν” (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ικαρος” - πάτα εδώ) είναι το πρώτο από τα βιβλία του που μεταφράστηκε στα ελληνικά. Αν μπορούσα, θα ξεκινούσα μόνος μου την μετάφραση όλων των προηγούμενων. 
Είναι ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, ένα φιλοσοφικό θρίλερ, που σε βάζει εντελώς στο νόημα και σου ζωγραφίζει το σκηνικό της Κολομβίας της εποχής του Εσκομπάρ. Ενα υπαρξιακό νουάρ, όπως έγραψε ένας κριτικός των New York Times. Κλείνοντάς το ένιωσα πολύ τυχερός, ευτυχής που βρέθηκε στα χέρια μου.