Τις ημέρες που τον αποκτούσε ο Ολυμπιακός πολλοί από αυτούς που κινούνταν, τον καιρό εκείνο, στον μικρόκοσμό μου, γελούσαν. «Βρήκαμε τον νέο Ντάνι στον Ολυμπιακό», «ωραία ‘κονόμα» κι ένα σωρό άλλα τέτοια χαριτωμένα. Τα άκουγα από τους ίδιους ανθρώπους που σήμερα έχουν σπεύσει να τον αναδείξουν σε μια εκ των πολυτιμότερων μεταγραφών του περασμένου καλοκαιριού. Και ξέρω καλά ότι οι ίδιοι θα χαρακτηρίσουν λογική και αναμενόμενη την πτώση του Ντάρκο Κοβάσεβιτς, αν αυτή έρθει στα επόμενα παιχνίδια. Και τότε θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν σφάλμα την απόκτησή του, να μιλήσουν για την «στημένη λεμονόκουπα», με την υποσημείωση «εμείς τα λέγαμε από το καλοκαίρι». Οι Ελληνες δυσκολευόμαστε να διαβάσουμε τα μαθήματα που μας παραδίδει το ποδόσφαιρο. Δυσκολευόμαστε και στην ανάγνωση και στην κατανόηση και στην εμπέδωση. Μας συμβαίνει αυτό που με μια φράση λένε οι ξένοι με εμπειρία ελληνικού πρωταθλήματος κάθε φορά που ένας συμπατριώτης τους αναζητεί για μια συμβουλή – απάντηση στην ερώτηση «να αποδεχθώ μια πολύ καλή ελληνική προσφορά;». «Την μια Κυριακή είσαι θεός. Την άλλη Κυριακή είσαι νεκρός».
