Τις ημέρες που γινόταν γνωστή η πρόσληψή του από τον Αστέρα Τρίπολης ψάχναμε μια εξήγηση για την απόφαση ενός προπονητή που κινούνταν στην αγορά των βραζιλιάνικων ομάδων υψηλού επιπέδου και είχε περάσει από σημαντικούς πάγκους να μεταναστεύσει στην Ελλάδα για να αναλάβει έναν νέο σύλλογο μικρού βεληνεκούς.
Στην εκκίνηση του πρωταθλήματος ο Πάουλο Κάμπος έφτασε να ακούσει ότι είναι πιθανή η απόλυσή του επειδή ο νεοφώτιστος Αστέρας ξεκίνησε με δύο ήττες και μια ισοπαλία. Το θεώρησε παράλογο επειδή η ομάδα του έδειχνε ότι θα παίξει ποδόσφαιρο. Ενας προπονητής που έχει την εντύπωση ότι η δουλειά του κρίνεται στα 90’λεπτα και όχι μόνο από το τελικό σκορ είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί το μέγεθος του ρίσκου που πήρε ερχόμενος στην Ελλάδα.
Ευτυχώς για την πόλη στην οποία γεννήθηκε ο πατέρας μου, η διοίκηση του Αστέρα άφησε τον Βραζιλιάνο προπονητή να δουλέψει. Ευτυχώς για τον Αστέρα ο Κάμπος έμεινε μέχρι τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Και τώρα είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να δουλεύει με μεγαλύτερη ηρεμία ώστε να αξιοποιήσει το ενδιαφέρον έμψυχο δυναμικό που έχει στα χέρια του.
Δεν θυμάμαι νεοφώτιστη ομάδα να έχει δώσει τέτοια παράσταση απέναντι σε πρωταθλητή. Και επειδή αυτή η εμφάνιση ήρθε ως συνέχεια αρκετών προηγούμενων δειγμάτων για την ποιότητα της δουλειάς και του ρόστερ αυτής της ομάδας, ο Αστέρας παίρνει φόρα. Του εύχομαι να μην πάρει αέρα, στα μυαλά. Οπως είπε χθες ο Κάμπος, είναι ένα μωρό που τώρα μαθαίνει να περπατά. Θα σκοντάψει, θα πέσει, θα βάλει τα κλάματα. Η εξέλιξή του εξαρτάται μόνο από το μυαλό των γονέων του.
Υ.Γ. Αναστάσιος Κάκος. Ενας ακόμη διαιτητής που μας έδειξε (στη φάση του πέναλτι που πήρε ο Αστέρας) ότι δεν ξέρει ή δεν θέλει να ξέρει τους κανόνες του παιχνιδιού. Και στις δύο περιπτώσεις, ακατάλληλος. Ποιος νοιάζεται;
