Η κουβέντα για τον νικητή του ντέρμπι

Συνάντησα αρκετούς φίλους του Παναθηναϊκού σήμερα. Οι περισσότεροι με ρωτούσαν αν έπρεπε ή όχι να χαίρονται για τη χθεσινή νίκη στο ντέρμπι. Διότι όλοι έκαναν τον συλλογισμό που προέκυψε από τη διαπίστωση ότι η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν καλύτερη από την εικόνα του Παναθηναϊκού. Επειδή ο Ολυμπιακός πείθει ότι έχει δουλέψει, ενώ ο Παναθηναϊκός για ακόμη μια φορά δεν έπεισε ότι έχει δουλέψει.

Αυτή είναι η άποψή μου για όσα είδαμε χθες στο τερέν του ΟΑΚΑ.

Η μεγαλύτερη γιορτή της Αθήνας

Αυτό είναι το κείμενο με τις σκέψεις μου για τον σημερινό Μαραθώνιο της Αθήνας στο exedrasports.gr. Το κείμενο για την μεγαλύτερη αθλητική γιορτή που έχει στηθεί στην Αθήνα, στην Ελλάδα από το 2004 μέχρι σήμερα. Το έγραψα την ώρα που ευχόμουν να δώσει κάποιος επιτέλους σημασία στον αθλητισμό…

Χαρτί που ακόμη αξίζει τον κόπο να διαβαστεί…

Ακόμη μια φορά το ξεφύλλισμα και η ανάγνωση της «Εξέδρας» με άφησε σήμερα με το γλυκό συναίσθημα της ικανοποίησης ότι προσφέραμε στους αναγνώστες ένα φύλλο υψηλών προδιαγραφών.

Η ανάλυση του Γιάννη Χριστόπουλου, του Βέλιμιρ Ζάετς και του Βασίλη Καραπιάλη ήρθε να προστεθεί στην αρθρογραφία των δημοσιογράφων της «Εξέδρας». Η διήγηση της ιστορίας των Πατέρα – Μαρινάκη και των Νταϊφά – Γιώργου Βαρδινογιάννη κάλυψε τις ανάγκες στη γνώση για το πριν, το τώρα και το μετά στη σχέση των ανθρώπων που διοικούν Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Και κοντά σε όλα αυτά ήρθε η ελεύθερη θεματογραφία που φωτίζει διαφορετικές πλευρές του ντέρμπι.

Στο σημερινό φύλλο όμως βρήκαν ενδιαφέροντα θέματα και αυτοί που αγαπούν το μπάσκετ, τα σπορ, τον κλασσικό αθλητισμό, τον μαραθώνιο. Και φυσικά όσοι παίζουν στοίχημα βρήκαν μια εφημερίδα 40 σελίδων με προβλέψεις και αναλύσεις.

Με όσα κάνουμε καθημερινά στην «Εξέδρα» δείχνουμε ότι και σε αυτή, την ψηφιακή εποχή, το χαρτί μπορεί να κάνει τη διαφορά και να έχει νόημα το καθημερινό μας ραντεβού στο περίπτερο.

Κουνάνε καθρεφτάκια στους ΑΕΚτσήδες…

Η στάση των υποψηφίων δημάρχων, δημοτικών συμβούλων, περιφερειαρχών και λοιπών καρεκλομάχων στο θέμα του γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι εξοργιστική. Εγραψα πάνω σε αυτό, στο blog μου στο exedrasports.gr με αφορμή όσα διάβασα να δηλώνει ακόμη ένας υποψήφιος που αντιμετωπίζει τους ΑΕΚτσήδες σαν ιθαγενείς και τους κουνάει καθρεφτάκια για να θαμπωθούν και να τον ψηφίσουν. Εχω δει άπειρες φορές αυτό το έργο στη διάρκεια της τελευταίας 7ετίας. Πλέον εκτός από τη νοημοσύνη μου, νιώθω ότι όλοι αυτοί παίζουν και με τα νεύρα μου…

Η «Εξέδρα» τρέχει και στον Μαραθώνιο της Αθήνας

Ως υποστηρικτής του 32ου Μαραθωνίου της Αθήνας η «Εξέδρα» είναι παρούσα και στη διεθνή έκθεση του Μαραθωνίου στο Ζάππειο. Το εξώφυλλο του πρώτου Μαραθωνίου, το οποίο δημιουργήσαμε, μοιράστηκε ήδη σε όλους τους συμμετέχοντες στον κυριακάτικο αγώνα.

Η «Εξέδρα» πανηγυρίζει την διεξαγωγή του Μαραθωνίου με μια ακόμη έκδοση, αυτή την Κυριακή, που θα διανείμει δωρεάν με το κυριακάτικο φύλλο της. Πρόκειται για ακόμη μια έκδοση που δείχνει πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς την αθλητική εφημερίδα.

Η ευκαιρία για το 50-50 στο ντέρμπι

Στο σημερινό σημείωμά μου στην "Εξέδρα" έγραψα για την ευκαιρία που είχε και πέταξε η ΕΠΟ για να πείσει ότι τη νοιάζει πολύ το 50-50. Για την ευκαιρία των 5 διαιτητών...

Η "Εξέδρα" έγραψε την ιστορία του "όχι"

Το σημερινό είναι ένα από τα σημαντικότερα και βαρύτερα φύλλα της "Εξέδρας" από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας της. Χάρη στην ιδέα και τη δουλειά του Ηλία Αλεξόπουλου η "Εξέδρα" παρουσίασε σήμερα τον φάκελο της έρευνάς της για το ποδόσφαιρο στα χρόνια της φωτιάς, από τον Οκτώβριο του 1940 μέχρι τον Οκτώβριο του 1944.

Μέσα από την ανάγνωση του 10σελιδου αφιερώματος όσοι εμπιστεύονται την "Εξέδρα" έκαναν κτήμα τους σήμερα την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου στα χρόνια του πολέμου. Σπάνια μιας δίδεται η ευκαιρία να φτιάξουμε φύλλα τέτοιας ποιότητας και ιστορικότητας. Τούτη τη φορά το κάναμε, για να δείξουμε για ακόμη μια φορά πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς μια αθλητική εφημερίδα.

Από το πρωί δέχθηκα πολλά μηνύματα για αυτό το αφιέρωμα. Σε όσους δεν το βρήκαν συνιστώ να το ψάξουν. Σε όσους το έχασαν θα πω "κρίμα". Διότι δεν το είχα ξαναδεί ποτέ να κυκλοφορεί στα περίπου 18 χρόνια που βρίσκομαι στην αθλητική δημοσιογραφία.

Ο Βαλβέρδε παίρνει θέση στο θέμα της παραμονής του Σισέ στον Παναθηναϊκό

Εβλεπα χθες στο Eurosport τον Αρσέν Βενγκέρ να αναλύει την υπόθεση «Γουέιν Ρούνεϊ». Να εξηγεί για ποιο λόγο «αναγκάστηκε» να τον κρατήσει η Γιουνάιτεντ, να αναλύει σε βάθος την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Μάντσεστερ, να αναπτύσσει συλλογισμό σχετικά με τις συνέπειες μιας πιθανής αποχώρησης του Ρούνεϊ, να μιλά πάνω στο σενάριο της μετακόμισής του στη Σίτι. Να έχει άποψη ακόμη και σχετικά με το αν όλη αυτή η φασαρία σχετικά με την εξωσυζυγική σχέση του Ρούνεϊ επηρέασε ή όχι τον διεθνή επιθετικό και τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον στην λήψη της απόφασης για το νέο συμβόλαιο που έφτιαξαν.

Προτού τελειώσει το βίντεο έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται το τι θα είχε συμβεί στα μέρη μας την επόμενη ημέρα μιας τέτοιας συνέντευξης, αν την είχε παραχωρήσει ο Ερνέστο Βαλβέρδε για να πάρει δημοσίως θέση πάνω στο ζήτημα της παραμονής ή της αποχώρησης του Τζιμπρίλ Σισέ από τον Παναθηναϊκό. Σκεφτόμουν τα πρωτοσέλιδα των οπαδικών και μη εφημερίδων, τις δίκες που θα στήνονταν σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, το τι θα έλεγε το στόμα και θα έγραφε το χέρι μας, των δημοσιογράφων, την επόμενη ημέρα. Για ακόμη μια φορά στεναχωρήθηκα, πικράθηκα, απογοητεύτηκα, θίχτηκα, αναστέναξα. Και κατέληξα να ρωτάω γιατί δεν προσπαθούμε όλοι μαζί να το αλλάξουμε αυτό το καθεστώς, έστω στον αθλητισμό. Χρειάστηκα μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να αλλάξω σκέψη. Με τη βεβαιότητα ότι η δική μου γενιά δεν θα προλάβει να ζήσει τέτοια εποχή αντίληψης στον ελληνικό αθλητισμό.

Υ.Γ. Το video είναι από άλλη συνέντευξη του Βενγκέρ πάνω στο θέμα. Διότι δεν μίλησε δημοσίως μόνο μια φορά για τον Ρούνεϊ…

Πιο εύκολη η δουλειά του Νιόπλια από αυτή του Βαλβέρδε

Στην σημερινή εκπομπή στον ΒΗΜΑ FM 99,5 είχα την ευκαιρία να μιλήσω στον αέρα με τον Μάνο Μανουσέλη πάνω στο ζήτημα του πώς διαχειρίζονται, ο προπονητής του Παναθηναϊκού και αυτός του Ολυμπιακού, την προσέγγιση του ελληνικού clasico. Συζητήσαμε τι είναι πιο εύκολο, να ετοιμάζεις για το ντέρμπι μια ομάδα που έρχεται από ήττα ή μια ομάδα που έρχεται από νίκες. Ενας προπονητής με την εμπειρία και τη γνώση του Μανουσέλη εκτιμά ότι είναι πολύ πιο εύκολη η δουλειά του Νίκου Νιόπλια αυτές τις μέρες. Ότι είναι πολύ πιο εύκολο για έναν προπονητή να ετοιμάζει παίκτες των οποίων το «εγώ» έχει θιγεί. Τη δύσκολη δουλειά στο ντέρμπι την έχει ο Ερνέστο Βαλβέρδε, που έχει να αντιμετωπίσει την ευφορία των στιγμών στον Ολυμπιακό. Ηταν μια πολύ καλή, διδακτική συζήτηση. Από αυτές που απολαμβάνω, κάθε φορά που συζητώ με τον Μανουσέλη, ή με τον Γιάννη Χριστόπουλο, τους δύο προπονητές – συνεργάτες της «Εξέδρας», οι οποίοι μας υποστηρίζουν επιστημονικά στην προσπάθεια που κάνουμε καθημερινά να προσφέρουμε, μέσα από την «Εξέδρα» και το exedrasports.gr το παιχνίδι από την καλύτερη θέση.

Ο Μελισσανίδης, ο Πατέρας και το ρίσκο του ΠΑΟ

Οσα συμβαίνουν τούτες τις μέρες στον Παναθηναϊκό μου θύμισαν μια ιστορία της ΑΕΚ προ 11ετίας, την οποία διηγήθηκα μέσα σε λίγες γραμμές στο σημερινό μου σημείωμα στην «Εξέδρα».

Η απόδοση του Παναθηναϊκού και το αποτέλεσμα του ντέρμπι θα δείξουν αν η διοίκηση χειρίζεται ή όχι σωστά την κρίση που δημιούργησε ή μεγάλωσε η ήττα του ΠΑΟ από την ΑΕΚ. Τούτες τις μέρες πάντως ο Παναθηναϊκός παίρνει μεγάλο ρίσκο. Διότι αν χάσει δεν θα αλλάξει μόνο προπονητή. Θα πάει, όπως το πάει, για ανακαίνιση.

Οταν ξέρεις ποιον προπονητή εμπιστεύεσαι...

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έγραψα τη σκέψη μου με αφορμή μια ιστορία που μου διηγήθηκαν για τον Νίκο Νιόπλια. Την ιστορία μέσα από την οποία κανείς αντιλαμβάνεται πώς σκέφτεται και πώς αποφασίζει μια ελληνική ομάδα για τον προπονητή που εμπιστεύεται.

Βαλ' το με κλειστά μάτια...

Το πρωτοσέλιδο της "Εξέδρας" το 1896

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της «Εξέδρας» της 30ης Μαρτίου 1896. Το πρωτοσέλιδο που θα επιλέγαμε αν κυκλοφορούσε η «Εξέδρα» την επομένη του μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Το ετοιμάσαμε ενόψει του 28ου μαραθωνίου της Αθήνας που διεξάγεται την ερχόμενη Κυριακή. Η «Εξέδρα» υποστηρίζει τον μαραθώνιο και επιλέξαμε να τυπώσουμε αυτό το πρωτοσέλιδο για να γιορτάσουμε τη συμμετοχή μας.

Το limit up του Χιμένεθ και το limit down του Νιόπλια

Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι ΑΕΚτσήδες πίνουν νερό στο όνομα του Μανόλο Χιμένεθ και οι φίλοι του Παναθηναϊκού αναστενάζουν στο όνομα του Νίκου Νιόπλια.
Αυτό είναι το μεγάλο όφελος του ελληνικού πρωταθλήματος από το χθεσινό ντέρμπι. Για πρώτη φορά, μετά από καιρό, μιλάμε, συζητάμε για ποδόσφαιρο και όχι για σφυρίγματα, παρασκήνιο και επεισόδια. Η σημερινή είναι μια από τις καλύτερες Δευτέρες του 2010 στο ποδόσφαιρο, η καλύτερη της Superleague 2010. Μακάρι να είναι το ίδιο καλή και η ερχόμενη Κυριακή, η επόμενη ημέρα του Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός.

Τι ωραία που θα 'ναι να δούμε ποδόσφαιρο απόψε...

Μετά από καιρό, πιάνω τον εαυτό μου να είναι ανυπόμονος για δύο ελληνικά παιχνίδια. Για το αποψινό ΑΕΚ – Παναθηναϊκός και για το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός του ερχόμενου Σαββάτου. Είναι μεγάλη υπόθεση για το ελληνικό ποδόσφαιρο να δούμε μπάλα της προκοπής σε αυτά τα δύο ντέρμπι. Θα είναι μεγάλη υπόθεση για το ελληνικό πρωτάθλημα να δούμε δύο ποδοσφαιρικές παραγωγές της προκοπής. Αυτό τον συλλογισμό ανέπτυξα στο σημερινό σημείωμά μου στην «Εξέδρα». Με την ευχή να μη μας βρει το βράδυ να συζητάμε για τον κυνηγό λαθρομεταναστών Σιδηρόπουλο…

Το internet μεγαλώνει μια πιο εξελιγμένη γενιά φιλάθλων

Η εντύπωση που σχηματίζω μέσα από τη συναναστροφή με τους πιτσιρικάδες της εποχής είναι ότι το internet έχει αναθρέψει μια πιο έξυπνη, πιο «ψυλλιασμένη», πιο εξελιγμένη γενιά από την προηγούμενη, τουλάχιστον πάνω στα ζητήματα του αθλητισμού. Αυτή την αίσθηση μου δημιουργούν τα emails, τα μηνύματα στο ραδιόφωνο, οι ερωτήσεις που δέχομαι στο chat με τους επισκέπτες του gazzetta. Χαίρομαι πολύ που τα internetika media, τα οποία δεν εξαρτώνται όσο οι εφημερίδες από το περίπτερο, βρίσκουν τον τρόπο να μπαίνουν στη ζωή των πιτσιρικάδων που στέκονταν τον τελευταίο καιρό μακριά από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι μεγάλο όφελος αυτό για τον αθλητισμό. Διότι αυτή η γενιά που μεγαλώνει, οι σημερινοί 15-19 θα είναι πολύ πιο απαιτητικοί 30άρηδες συγκριτικά με τους σημερινούς.

Συλλέκτης και ο Σεσκ

Μετά από αυτό το video τον εκτίμησα ακόμη περισσότερο τον Σεσκ. Διότι μου φαίνεται αδιανόητο ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν είναι συλλέκτες εμφανίσεων των αντιπάλων τους. Αυτό ήταν, από τα παιδικά μου χρόνια, ένα από τα αγαπημένα μου χόμπι. Και ζηλεύω πολύ τις ντουλάπες ποδοσφαιριστών που έχω συναντήσει, οι οποίες ξεχειλίζουν από συλλεκτικές εμφανίσεις…

Επανάληψη του φαινομένου "Βαμβακούλας"...

Στο σημερινό φύλλο της "Εξέδρας" ο Αλέξανδρος Λοθάνο έχει εντρυφήσει στην υπόθεση της "απάτης", της οποίας έπεσε θύμα ο Σατίν. Γιατί σταμάτησε;

Αξίζει τον κόπο μια βόλτα στο θέατρο «Ηβη»

Είναι δεδομένο ότι δεν γίνεται να είμαι αντικειμενικός στην υπόθεση του φαινομένου «Γιώργος Καπουτζίδης», επειδή ο Γιώργος είναι φίλος μου. Συχνά θέλω να πω κάτι για τις δουλειές και την πορεία του και δεν το κάνω για να μη φαίνεται «υπερβολικό». Σε αυτή τη γωνιά όμως, που είναι δική μου, δεν το σκέφτομαι έτσι.

Καμαρώνω συχνά για τις δουλειές και την πορεία του. Και κάποιες φορές συγκινούμαι. Όπως χθες, που τον είδα στην γενική πρόβα του “Φωνάζει ο κλέφτης” του Δημήτρη Ψαθά, που σκηνοθετεί ο Πέτρος Φιλιππίδης. Τον είδα να υποδύεται τον υπερβολικά τίμιου λογιστή Τιμολέοντα Λάμπρου, στον ρόλο που θυμόμουν τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Σε έναν ρόλο που δεν διαφέρει πολύ από τον χαρακτήρα του Γιώργου. Προφανώς σας συστήνω ανεπιφύλακτα μια βόλτα από το «Ηβη», στο οποίο ανεβαίνει από σήμερα μια εξαιρετική παράσταση. Ειδικά εσείς, που γνωρίσατε τον «σταρ» ή «μάστορα», όπως τον προσφωνούσα, μέσα από την εκπομπή που κάναμε στο ραδιόφωνο, αξίζει τον κόπο να πάτε, για να τον γνωρίσετε ακόμα καλύτερα…

Ο Χιμένεθ δεν μπορεί να πειράξει τις εργοστασιακές ρυθμίσεις των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έγραψα για την κατάσταση της ΑΕΚ μετά το χθεσινό ματς στις Βρυξέλλες. Αυτό το σημείωμα είναι η συνέχεια των σκέψεων που έγραφα στην «Εξέδρα» προτού προσληφθεί ο Μανόλο Χιμένεθ.

Παρατηρώ από τα μηνύματα που δέχομαι ότι οι ΑΕΚτσήδες αναρωτιούνται αν κάνει ή όχι καλά ο Χιμένεθ που δουλεύει σε τόσο υψηλή ένταση. Σημειώνω ξανά: η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από το project που του ανατέθηκε από την διοίκηση. Αν του Χιμένεθ του ζήτησαν να δουλέψει για το μέλλον, καλά κάνει που δεν επιχειρεί να συντηρήσει μια ομάδα «μιας χρήσης» και προσπαθεί να βάλει βάσεις για να στηρίξει μια δουλειά που θα έχει συνέχεια. Αν του είπαν «επιτυχίες τώρα, ή έφυγες» ο Ισπανός κάνει λάθος. Δεν υπάρχει λόγος να δουλέψει, παρά μόνο να κοροϊδέψει. Όπως έχουν κάνει τόσοι που έχουν περάσει από τις ελληνικές ομάδες και τις έχουν αφήσει πιο φτωχές από ό,τι τις βρήκαν…

Το ποδόσφαιρο δεν φέρνει στο γήπεδο τον καλό κόσμο του

Σήμερα είχα ακόμη μια καλή εμπειρία, μια live κουβέντα με τους επισκέπτες του gazzetta.gr. Συζητούσαμε για ποδόσφαιρο. Με επίπεδο. Με ανησυχίες. Με ερωτήσεις που έχουν βάθος και δεν μένουν στην επιφάνεια της επικαιρότητας. Μια πολύ ανθρώπινη και φιλική συζήτηση, σαν αυτές που κάνω συχνά στον δρόμο με τους ποδοσφαιρόφιλους.

Κι ύστερα κοιτάζω τις φωτογραφίες με τα πυρομαχικά που βρέθηκαν σε γραφεία συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Κι αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι δύο κόσμοι πρέπει να ταυτίζονται. Και πόσο άδικο είναι για τους ποδοσφαιρόφιλους να συναντώνται συχνά πυκνά με τους κάφρους και να βάζουν τη δική τους ζωή σε κίνδυνο. Δεν είναι ο κόσμος του ποδοσφαίρου αυτός που φοράει κράνη και τα σπάει. Εχει πολύ καλύτερο κόσμο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Απλά αυτοί, οι καλοί, που είναι οι πολλοί, έχουν κάνει χώρο στους κάφρους και τους έχουν αφήσει ελεύθερο το γήπεδο.

Εχει περάσει η εποχή που πίστευα ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Εχω μπει εδώ και καιρό στην εποχή που προσπαθώ να μην αφήσω τον κόσμο του ποδοσφαίρου, και ειδικά τον υπόκοσμο, να αλλάξει εμένα. Ωραία το είχε πει ο Ακης Πάνου…

Αυτό είναι το κείμενο που έγραψα στη σημερινή «Εξέδρα» πάνω στο θέμα της αστυνομικής έρευνας:

Η έρευνα έφερε στο φως το αυτονόητο…

Σε κανέναν κάτοικο του ελληνικού αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ δεν προκαλούν εντύπωση οι εικόνες με τα ευρήματα που προέκυψαν από την έρευνα της Αστυνομίας στα γραφεία συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Ποιος να εκπλαγεί με όλα αυτά; Δεν είναι η πρώτη φορά που τα αντικρίζουμε. Και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία. Διότι όσοι σύνδεσμοι είναι φωλιές κάφρων θα συνεχίσουν, θα παραμείνουν φωλιές κάφρων. Οι πρώτοι που θα έπρεπε να αντιδρούν σε όλα αυτά είναι οι σύνδεσμοι που σφύζουν από υγεία. Με συμπαραστάτες τους επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου, αυτούς που χρηματοδοτούν και διοικούν τις ΠΑΕ. Οσο οι πρώτοι φοβούνται και οι δεύτεροι, το λιγότερο, σφυρίζουν αδιάφορα, αυτές οι εικόνες θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη ζωή του αθλητισμού, θα συνεχίσουν να τον δηλητηριάζουν. Αυτή μοιάζει με ακόμη μια υπόθεση που θα πιάσει αράχνες σε ένα ράφι αρχείου. Μακάρι να βγω ψεύτης. Εδώ θα είμαι, να το φωνάξω και να το πανηγυρίσω αν οι αρχές αποφασίσουν να πατάξουν τη βία.

Μακάρι να υπήρχαν Μπάρλοι στη ζωή του ποδοσφαίρου

Εντεκα χρόνια μετά το θάνατο του Λουκά Μπάρλου έπιασα τον εαυτό μου, σήμερα, να αισθάνεται πάλι πολύ τυχερός για τη γνωριμία μας. Είχα την τύχη να τον συναντήσω αρκετές φορές στη Νέα Φιλαδέλφεια. Είχα τη μεγάλη τύχη μαζί με τον Ανδρέα Δημάτο να του κάνουμε μια μεγάλη συνέντευξη, μια από τις τελευταίες της ζωής του.

Ο Μπάρλος που γνώρισα μέσα από τη συναναστροφή και μέσα από τις διηγήσεις όσων τον έζησαν καλά και συνεργάστηκαν επί μακρόν μαζί του είναι ένας εκ των κορυφαίων παραγόντων στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στα λόγια του έβρισκε κανείς τον ορισμό της ανιδιοτέλειας στη σχέση με την ομάδα στην οποία έβαλε σχεδόν όλη του την προσωπική περιουσία. Μακάρι να κυκλοφορούσαν Μπάρλοι σήμερα στο ποδόσφαιρο. Μακάρι οι πιτσιρικάδες να ψάχνουν την ιστορία του Λουκά Μπάρλου. Για να τη μαθαίνουν και να τη συγκρίνουν με αυτά που ακούν και βλέπουν σήμερα από τους παράγοντες του ποδοσφαίρου. Για να κάνουν συγκρίσεις, να αντιλαμβάνονται τη διαφορά και να μην τρώνε παραμύθι.

Η social επίθεση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Πριν από περίπου έναν μήνα, στις 23 Σεπτεμβρίου, έγραφα στην «Εξέδρα» για την εντύπωση που μου προκάλεσε η παρατήρηση της δράσης που αναπτύσσει ξαφνικά στο Facebook η Μάντσετσερ Γιουνάιτεντ. Μου προκαλούσε εντύπωση εκείνες τις μέρες που έβλεπα τη Γιουνάιτεντ να «χαραμίζει» τις διαφημιστικές ταμπέλες του γηπέδου της για να προσκαλεί, με μηνύματα, τους οπαδούς της σε όλο τον πλανήτη να γίνουν φίλοι της και στο Facebook.

Σήμερα η Γιουνάτεντ είναι η δεύτερη σε εγγραφές ομάδα του πλανήτη, πίσω από την Μπαρτσελόνα, η οποία άλλωστε βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τους περισσότερους φίλους στο Facebook. Η Γιουνάιτεντ φτάνει να γράφει περίπου 1 εκατομμύριο φίλους το μήνα και ετοιμάζεται να καβαλήσει τη Γαλατά και να βρεθεί στην 3η θέση, πίσω από Μπάρτσα και Ρεάλ. Βρίσκεται ήδη πάνω από τους Λέικερς, οι οποίοι βρίσκονταν πάνω από τη Γιουνάιτεντ τον προηγούμενο μήνα.

Τι είπατε; Αν ξύπνησαν οι ελληνικές ομάδες; Αυτές ακόμη νομίζουν ότι το Facebook είναι ένα άχρηστο βιβλίο…

Ο "Φέτφα", ο Μανόλο, ο Σαβέβσκι και το μέλλον

Σήμερα έγραψα, για ακόμη μια φορά, στην «Εξέδρα» πάνω στην υπόθεση της αντίληψης των ελληνικών ομάδων για την ανάπτυξη των ακαδημιών, την προώθηση και εξέλιξη των ποδοσφαιριστών και την εκμετάλλευση αυτών. Με αφορμή την ιστορία του Γιάννη Φετφατζίδη, που «βγήκε» από τύχη και όχι με σχέδιο.
Στην Ελλάδα επιμένουμε να συζητάμε τα αυτονόητα. Σε όλα τα πεδία. Και στον αθλητισμό. Και στο ποδόσφαιρο…. Και μετά, αναρωτιόμαστε φιλολογικά για ποιο λόγο δεν προοδεύουμε… Και ρωτάμε πώς το κάνουν οι άλλοι.

Είναι Αρης και στις ήττες

Στα δικά μου μάτια, με το δικό μου κεφάλι, η συμπεριφορά των οπαδών του Αρη ήταν χθες βράδυ υποδειγματική. Δεν ήταν ελληνική. Ο κόσμος έβαλε πλάτη και τραγούδησε για την αγαπημένη του ομάδα την ώρα που ο Αρης δεχόταν το ένα γκολ πίσω από το άλλο. Ηταν μια επίδειξη ανιδιοτελούς αγάπης αυτή από τους οπαδούς του Αρη. Συμπεριφέρθηκαν σαν τη ράτσα των οπαδών που δεν εξαρτούν την ένταση των συναισθημάτων για την ομάδα τους από το αποτέλεσμα μιας Κυριακής.

Αυτό είναι το κείμενο που έγραψα σήμερα στην «Εξέδρα» για τις κερκίδες του «Κλ. Βικελλίδης»:

Συμπεριφορά που αξίζει να της υποκλιθείς

Ναι, η εικόνα των γκολ της ΑΕΚ, και ειδικά του πρώτου που έβαλε ο Σκόκο είναι το high light της βραδιάς. Η συμπεριφορά των οπαδών του Αρη όμως ήταν το πιο σημαντικό μήνυμα που έχει στείλει ο κόσμος μιας ομάδας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Δεν σταμάτησαν να τραγουδούν στο 3-0 και το 4-0. Σε άλλες εποχές στο ίδιο γήπεδο, όπως και σε όλα τα ελληνικά, θα έβρεχε τσιμέντα. Θα έπεφταν τσιμέντα. Το συνήθως latin Βικελλίδης χθες ήταν αγγλικό γήπεδο. Και σε ποιότητα χλοοτάπητα και σε ποιότητα και κουλτούρα, σε νοοτροπία της εξέδρας. Τούτο μπορεί να συμβαίνει αυτή την εποχή στον Αρη επειδή ο Αρης διοικείται από τον κόσμο του και άρα ο κόσμος έχει την εμπιστοσύνη προς την ομάδα του. Αυτό όμως το φαινόμενο αξίζει διερεύνησης. Μήπως και πάρει επιτέλους το ελληνικό ποδόσφαιρο ένα μάθημα για το καλύτερο αύριό του.

Ο ενθουσιασμός και ο κίνδυνος της ΑΕΚ

Κατανοώ τον ενθουσιασμό, που τον είχε ανάγκη ο μέσος ΑΕΚτσής, που τα έβλεπε, αγωνιστικά, όλα μαύρα. Ολο αυτό όμως δημιουργεί σημαντικό κίνδυνο για την ΑΕΚ: τον κίνδυνο να ξενερώσουν τόσο εύκολα όσο εύκολα ενθουσιάστηκαν οι ΑΕΚτσήδες αν η συνέχεια του Μανόλο Χιμένεθ δεν είναι όσο εντυπωσιακή ήταν η εκκίνησή του. Στο σημερινό σημείωμά μου στην «Εξέδρα» έγραψα τη σκέψη μου για τα πριν και τα μετά του 0-4 της ΑΕΚ στο «Βικελλίδης». Θα είναι πολύ καλό μαντάτο για το πρωτάθλημα η επιστροφή της ΑΕΚ. Χρειάζεται όμως να δούμε κι άλλα προτού φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι η ΑΕΚ έχει πραγματικά αναγγείλει την επιστροφή της στον πρωταθλητισμό.

Κάνοντας chat με τους επισκέπτες του gazzetta.gr

Σήμερα είχα μια πολύ ωραία εμπειρία διαλόγου με αυθεντικούς ποδοσφαιρόφιλους. Για περίπου μια ώρα έκανα chat με τους επισκέπτες του Gazzetta.gr, οι οποίοι με εξέπληξαν πολύ ευχάριστα με το επίπεδό τους και τις ερωτήσεις πάνω στο ποδόσφαιρο. Πέρασα πολύ καλά, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα, μέσα σε μια ώρα, να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις. Θα ξανακάνω το ίδιο την ερχόμενη Πέμπτη, την ίδια ώρα. Ευκαιρία και για όσους από εσάς μου βάζετε ερωτήσεις μέσα από αυτή τη γωνιά.

Η τεχνολογική εξέλιξη μας έχει δώσει πλέον πολλούς τρόπους επικοινωνίας. Χαίρομαι πολύ που μου δίδεται η ευκαιρία να ακούω τους αναγνώστες της "Εξέδρας", τους ακροατές του ΒΗΜΑ 99,5, τους επισκέπτες του exedrasports.gr και του gazzetta.gr, τους Ελληνες που αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Τσάβι – Ινιέστα, όπως Γιαννάκης – Γκάλης…

Αυτό το Τσάβι – Ινιέστα και γκολ έχει αρχίσει πια να μοιάζει σαν το «Γκάλης – Γιαννάκης – Γκάλης καλάθι». Μόνο που τούτοι εδώ το κάνουν με τα πόδια, όχι με τα χέρια. Και το κάνουν στην πιο εξελιγμένη εποχή του ποδοσφαίρου, δηλαδή σε μια περίοδο όπου, θεωρητικά, οι αντίπαλοι προπονητές και ποδοσφαιριστές έχουν τα τεχνολογικά μέσα για να τους μελετήσουν και να προβλέψουν το παιχνίδι τους ώστε να τους περιορίσουν αποτελεσματικά.

Εχουμε την τύχη να παρακολουθούμε αυτή την εποχή ένα από τα καλύτερα δίδυμα μέσων που εμφανίστηκε ποτέ στο ποδόσφαιρο. Και η Μπαρτσελόνα έχει την ευλογία να ζει για να τους απολαμβάνει, μαζί με τα οφέλη της συνεργασίας τους. Διότι είχε το μυαλό να τους δημιουργήσει, να τους εξελίξει και να τους βάλει στο τερέν…

Ο ΠΑΟ κάνει τον Ολυμπιακό φαβορί

Βρέθηκα να συζητάω με έναν φίλο του Παναθηναϊκού σχετικά με την εξέλιξη του πρωταθλήματος. Στην αρχή της κουβέντας διαφωνούσε με το σημερινό κείμενό μου στην «Εξέδρα», δηλαδή ότι ο Ολυμπιακός μοιάζει τούτη την εποχή το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Χρειάστηκαν περίπου 5’ λεπτά μιας κουβέντας στα όρθια για να συμφωνήσει μαζί μου. Διότι, όπως και εγώ, δεν πείθεται από την εικόνα του Παναθηναϊκού. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΟ. Ο εαυτός του.

Δεύτερη έκπληξη από τον Ζαγοράκη

Δεν το περίμενα από τον Θοδωρή Ζαγοράκη. Με εξέπληξε η επιλογή του να χωρίσει με τον Παύλο Δερμιτζάκη, περίπου όσο με είχε εκπλήξει η απόφασή του να απομακρύνει τον Μάριο Μπερέτα. Και δεν βλέπω ποια είναι η επιλογή που θα υπόσχεται στον ΠΑΟΚ ότι θα συνέλθει αγωνιστικά και θα αρχίσει σταθερά να θυμίζει την περσινή ομάδα. Ο Φερνάντο Σάντος δεν μπορεί να δουλέψει part time στον ΠΑΟΚ παράλληλα με την Εθνική. Και είμαι πολύ περίεργος να διαπιστώσω πώς θα επιχειρήσει να λύσει αυτό το πρόβλημα ο «Ζαγόρ» σε μια εποχή που δεν του περισσεύουν χρήματα του ΠΑΟΚ.

WhoSay - Cristiano Ronaldo

WhoSay - Cristiano Ronaldo

Δελχί 2010, όπως Αθήνα 2004…

Η επανάληψη του φαινομένου «Αθήνα 2004» συνέβη τούτη την εποχή στην Ινδία. Την είχαν θάψει παραμονές των Commonwealth Games. Τα media είχαν προκαλέσει πανικό στις χώρες που επρόκειτο να λάβουν μέρος στους αγώνες. Ανέτοιμη η Ινδία, επικίνδυνη η Ινδία, μην πάτε στην Ινδία. Αθλητές αποσύρθηκαν, αποστολές αποσύρθηκαν, χώρες απείλησαν την Ινδία ότι θα την τσακίσουν αν τολμήσει να μην προσέξει τα παιδιά τους, τους αθλητές που επρόκειτο να στείλουν εκεί. Και έρχονται αυτές τις μέρες τα ίδια media να γράψουν για τους καλύτερους αγώνες στην ιστορία…

Η πιο hot ιντερνετική γυμνάστρια

H Σουζάνα από την Τσεχία είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση νεοεπιχειρηματία του internet. Εφτιαξε το στήθος της, πλακώθηκε στη γυμναστική και έστησε με τον Καναδό σύζυγό της μια ιντερνετική μπίζνα. Πουλάει τη γυμναστική της και τις δίαιτες που σκαρώνει, σε έναν διαρκή διάλογο με τους θαυμαστές της, οι οποίοι τη βλέπουν να γυμνάζεται, είτε μέσα από το youtube, που την έκανε διάσημη, είτε μέσα από το blog της, που είναι και το μαγαζάκι της.

Μέχρι σήμερα δεν έχει σταθεί δυνατό να καταμετρηθούν ανά τον πλανήτη τα μαγαζιά που στήθηκαν στην πλάτη του youtube. Σε ένα πρόσφατο άρθρο των Times για την ισχύ του youtube ο συντάκτης, που είναι insider της ιντερνετικής αγοράς, κατέληγε στην εκτίμηση ότι αν το youtube έπαιρνε το 1% του τζίρου των εταιρειών που έχει στηθεί στην πλάτη του θα ήταν, με διαφορά, η πιο κερδοφόρα επιχείρηση του πλανήτη στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας.

Προσγείωση σε γήπεδο

Ενα απίστευτο βίντεο, που βάζει ιδέες στον Jimmy Jump...

Το θαύμα του Παλέρμο…

Η σχέση του προπονητή με τα αποδυτήρια

Στο σημερινό σημείωμά μου στην "Εξέδρα" έγραψα σχετικά με την σχέση των προπονητών με τα αποδυτήρια των ομάδων τους, με αφορμή την καλή πρώτη εντύπωση που έχει δημιουργήσει ο Μανόλο Χιμένεθ στους παίκτες της ΑΕΚ, το limit up της μετοχής του Ερνέστο Βαλβέρδε στον Ρέντη και της πτώσης της δημοτικότητας του Νίκου Νιόπλια.

Με πείθει περισσότερο το "αν δεν σε θέλουν οι παίκτες, δεν πας πουθενά" δόγμα της φιλοσοφίας των προπονητών, συγκριτικά με το "ο προπονητής πρέπει να είναι σκληρός, άτεγκτος και μακριά από τους ποδοσφαιριστές" δόγμα, το οποίο θεωρώ παρωχημένο.

Το ipad μας βάζει σε μια άλλη εποχή

Αυτό είναι το πρωτο post που γράφω από το ipad που μου έφεραν πριν από λίγες μέρες από τη Νέα Υόρκη. Είναι η πρώτη φορά που πιάνω τον εαυτό μου να μένει έκπληκτος με τις δυνατότητες μιας συσκευής. Είναι στιγμές που μου δημιουργείται η αίσθηση οτι παρακολουθώ ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ξεπερνά κατά πολύ τις προσδοκίες που μου είχαν δημιουργήσει τα όσα είχα ακούσει για τις δυνατότητες αυτής της συσκευής. Πολλές από τις εφαρμογές που εχω προλάβει να επεξεργαστώ με έχουν αφήσει άφωνο. Θα είναι μια άλλη ζωή αυτή που θα γευόμαστε από την στιγμή που το ipad θα γίνει ελληνική συνήθεια...

Σέντρα εμείς, γκολ εμείς...

Είναι το αντικείμενο συζήτησης, το πιο δημοφιλές, σήμερα στην "Εξέδρα". Είναι το γκολ του Σκοτσέζου Κρις Μαγκουάιρ στο Σκοτία – Ισλανδία. Είναι της κατηγορίας «must watch» για κάθε ποδοσφαιρόφιλο.

Μπορούμε απλώς να προσευχόμαστε για τον Φετφατζίδη...

Η διαχείριση των πιτσιρικάδων που «ξεπετάγονται» και τραβούν πάνω τους δημοσιότητα είναι, διαχρονικά, ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα των ελληνικών ομάδων. Πάνω σε αυτό το θέμα έγραψα σήμερα στην «Εξέδρα». Το σημερινό φύλλο της εφημερίδας προσφέρει στον αναγνώστη μια καλή ευκαιρία για συγκρίσεις. Διαβάζει κανείς την συνέντευξη του αθλητικού διευθυντή της Μίλαν Αριέντο Μπράιντα, ο οποίος, ανάμεσα στ’ άλλα, εξηγεί τη μέθοδο αναζήτησης ποδοσφαιριστών που εφαρμόζει η Μίλαν. Και βάζει αυτή την αντίληψη για το ποδόσφαιρο πλάι σε αυτήν που έχουν οι ελληνικές ομάδες.

Ο Γιάννης Φετφατζίδης δείχνει ότι μπορεί να διαχειριστεί σωστά όλο αυτό που του συμβαίνει. Και αυτό δημιουργεί ελπίδα. Οσο όμως οι ελληνικές ομάδες συνεχίζουν να μην αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είναι να βάλουν δίπλα στα νέα παιδιά έναν καθοδηγητή, οι Ελληνες απλώς θα ελπίζουμε να μην πάρουν αέρα τα μυαλά του κάθε ταλαντούχου πιτσιρικά. Δεν θα νιώθουμε σίγουροι. Διότι δεν υπάρχει σχέδιο.

ΑΕΚ μη ξεχαστείς, δεν σου έταξε τίποτα για φέτος ο Χιμένεθ...

Ολο το ζουμί της υπόθεσης που αφορά την απόφαση της ΑΕΚ και του Μανόλο Χιμένεθ να δώσουν τα χέρια για να δουλέψουν μαζί κρύβεται, κατά την άποψή μου, σε όσα είπαν και σε όσα συμφώνησαν προτού βάλουν υπογραφές. Ο Ισπανός δεν της έταξε της ΑΕΚ λαγούς με πετραχήλια. Και η ΑΕΚ δεν του ζήτησε θαύματα της μιας στιγμής, της μιας σεζόν, της πρώτης σεζόν. Καλό είναι που τα μάθαμε εγκαίρως όλα αυτά. Καλύτερο, για την ΑΕΚ, θα είναι να μην τα ξεχάσουν οι δύο πλευρές όλα αυτά. Και να τα βάλει ο κόσμος στο κεφάλι του. Τώρα, που είναι νωρίς. Προτού αρχίσει το σερί των μεγάλης δυσκολίας αγώνων….

Πάνω σε αυτό το θέμα έγραψα σήμερα στην «Εξέδρα».

Ο σεβασμός του «Σάλπι» προς την Εθνική είναι παράδειγμα

Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης ανήκει στην κατηγορία των ποδοσφαιριστών με τους οποίους απολαμβάνει κανείς μια συζήτηση πάνω στο ποδόσφαιρο. Μια τέτοια ευκαιρία είχαμε σήμερα στον αέρα του ΒΗΜΑ 99,5, μετά την πολύ καλή εμφάνισή του στο παιχνίδι της Ελλάδας με το Ισραήλ και το σπάνιο γκολ που πέτυχε.

Δεν περίμενα να τον δω χθες βράδυ στο Καραϊσκάκη να φιλά το εθνόσημο για να φτάσω στο συμπέρασμα ότι πονάει την Εθνική ομάδα. Ο «Σάλπι» είναι ένα από τα παιδιά που έχουν δείξει μεγάλο σεβασμό στην Εθνική, από την πρώτη του φορά. Γι’ αυτό και χαίρομαι να τον βλέπω στην Εθνική, είτε αποδίδει σε υψηλό επίπεδο είτε όχι. Ειδικά αυτή την εποχή, που κυκλοφορούν στο ποδόσφαιρο παίκτες που γύρισαν την πλάτη στην Εθνική ομάδα και της συμπεριφέρθηκαν σαν να είναι κατώτερή τους.

Ο «Φέτφα» είναι 3D ποδοσφαιριστής

Εχω μεγάλη αδυναμία στα Ελληνάκια που έχουν ταλέντο. Ημουν εδώ και καιρό fan του Σωτήρη Νίνη. Πλέον είμαι και του Γιάννη Φετφατζίδη, όπως φαίνεται από το παρακάτω κείμενό μου στην «Εξέδρα». Εχω ακούσει πάρα πολλά για τον «Φέτφα». Τόσα, που με κάνουν να περιμένω από αυτό το παιδί πολύ περισσότερα και ακόμα καλύτερα πράγματα στο τερέν.

Επιτέλους, ένας 3D Ελληνας ποδοσφαιριστής!

Είμαστε πολύ τυχεροί που όπου να ‘ναι θα μπουν σε όλα τα σπίτια οι 3D τηλεοράσεις. Πολύ τυχεροί που ο Γιάννης Φετφατζίδης είναι μόλις 20 ετών. Διότι θα προλάβουμε να απολαύσουμε όλες τις διαστάσεις αυτού του 3D ποδοσφαιριστή που κυκλοφορεί πλέον στα γήπεδα. Και χθες ήταν χάρμα οφθαλμών, με τις ντρίμπλες και τις επινοήσεις του, με τα καμώματά του σε ένα παιχνίδι όπου η μπάλα έκαιγε και ήταν για … μεγάλους και όχι για πιτσιρικάδες. Ο μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού αποδεικνύει βήμα βήμα ότι έχει κότσια για να παίξει ποδόσφαιρο της κατηγορίας playstation σε αυτό το επίπεδο, το αντρικό. Αν συνεχίσει έτσι είναι δεδομένο ότι δεν θα μείνει για καιρό κοντά μας, στα γήπεδα της Superleague. Η Εθνική ομάδα έχει ανακαλύψει ήδη έναν παίκτη κλάσης. Εχει κερδίσει έναν παίκτη κλάσης χάρη στην τόλμη του Ερνέστο Βαλβέρδε και του Φερνάντο Σάντος. Στην Ισπανία τους λένε crack αυτούς τους ποδοσφαιριστές. Crack είναι ο Μέσι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Κατηγορία crack είναι ο Φέτφα. Τέτοιες προδιαγραφές έχει. Επιτέλους, ακόμη ένας Ελληνας για playstation!

Η διοίκηση του μπάσκετ κρατά θαμμένο το κεφάλι της στην άμμο

Στη σημερινή «Εξέδρα» έγραψα σχετικά με το φαλιμέντο του πρωταθλήματος μπάσκετ. Όπως διαπιστώνω μέσα από την ανάγνωση των πρώτων αντιδράσεών τους, τα μέλη της υψηλής κοινωνίας του μπάσκετ συνεχίζουν να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο. Παραμένουν σε αυτή τη φάση άρνησης, στην οποία βρίσκονται εδώ και περίπου μια 5ετία. Αρνούνται να αποδεχθούν αυτό που συμβαίνει, διότι δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την ευθύνη τους για όσα συμβαίνουν στο μπάσκετ. Με αυτή την αντίληψη, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να υπογράψουν το πιστοποιητικό θανάτου του πρωταθλήματος.

Στην «Εξέδρα» έχουμε ετοιμάσει μια έρευνα, την οποία θα παρουσιάσουμε την Πέμπτη. Θεωρώ ότι αξίζει να την διαβάσετε.

Πώς χρεοκόπησε η χώρα

Ένα έξοχο, πολύ διδακτικό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στο «Βήμα της Κυριακής», που δίνει την απάντηση στην ερώτηση. Κείμενο από αυτά που μου θυμίζουν το «για να ξέρετε τι συμβαίνει γύρω σας», το αχτύπητο σλόγκαν της καλύτερης ελληνικής εφημερίδας.

Ο Ζαγοράκης είναι ο στόχος στον ΠΑΟΚ

Την άποψή μου για την αποχώρηση του Ηλία Βιολίδη και για όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στον ΠΑΟΚ την έγραψα στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας». Πάνω σε αυτά που είπε στη σημερινή συνέντευξη Τύπου ο μεγαλύτερος στυλοβάτης του Θοδωρή Ζαγοράκη, το σχόλιό μου είναι μόνο αυτό: την ίδια εντύπωση έχω σχηματίσει από μακριά. Ότι οι «παλαιοΠΑΟΚικοί» εκμεταλλεύονται την ανησυχία και την πρεμούρα των οπαδών να ξαναδούν τον καλό ΠΑΟΚ και χτυπούν τον Ζαγοράκη. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στον ΠΑΟΚ. Δεν συνέβη, διαχρονικά, μόνο στον ΠΑΟΚ. Εχει συμβεί στην ΑΕΚ, στον Ολυμπιακό προ Κόκκαλη, στον Παναθηναϊκό, στον Αρη, παντού…

ΥΓ. Δεν μου προκαλεί εντύπωση ότι το περίπου 73% χαρακτηρίζει αρνητική εξέλιξη για τον ΠΑΟΚ την αποχώρηση του Βιολίδη στο σχετικό γκάλοπ του exedrasports.gr

Σε λίγο απλώς δεν θα υπάρχει ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ

Η υψηλή κοινωνία του μπάσκετ συγκεντρώθηκε σήμερα για να παρουσιάσει το νέο ελληνικό πρωτάθλημα, ένα είδος προς εξαφάνιση. Οι προπονητές και οι παίκτες συγκεντρώθηκαν στο Ζάπειο για να παρουσιάσουν ένα πρωτάθλημα, το οποίοι οι ίδιοι αμφιβάλλουν ότι θα αρχίσει σωστά, θα διεξαχθεί κανονικά, θα ολοκληρωθεί βάσει προδιαγραφών.

Το ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ έχει ξεπέσει. Επιτέλους προχωρά σε αυτή την παραδοχή η διοίκησή του. Είναι μια καλή αρχή για το άθλημα αυτή. Διότι δεν λύνεις πρόβλημα αν προηγουμένως δεν το αναγνωρίσεις.

Η «Εξέδρα» θα παρουσιάσει πολύ σύντομα μια μεγάλη, γεμάτη ζουμί, έρευνα για τα αίτια της κατάρρευσης του καλύτερου πρωταθλήματος της Ευρώπης, όπως το χαρακτήριζαν πριν από μερικά χρόνια οι διοργανωτές του.

Παρουσιάστηκε σαν προπονητής, όχι σαν θαυματοποιός ο Χιμένεθ

Στο σημερινό φύλλο της «Εξέδρας» έγραψα τις σκέψεις μου πριν από την παρουσίαση ακόμη ενός προπονητή από την ΑΕΚ. Οσα άκουσα και διάβασα από τον πρώτο δημόσιο λόγο με οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο Μανόλο Χιμένεθ είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση προπονητή. Στην ίδια εκτίμηση οδηγούν και οι εμπεριστατωμένες αναλύσεις από προπονητές, ποδοσφαιριστές και αναλυτές που τον παρατηρούσαν ή συνεργάστηκαν μαζί του, τις οποίες παρουσίασε στη διάρκεια των τελευταίων ημερών η «Εξέδρα».

Η ΑΕΚ παρουσίασε σωστά τον Χιμένεθ. Μένει να αποδειχθεί αν ξέρει πώς να τον βοηθήσει και, κυρίως, να τον υποστηρίξει ώστε να του δημιουργήσει και να συντηρήσει συνθήκες και περιβάλλον εύκρατο για να σπείρει έργο ο Ισπανός και να περιμένει τους καρπούς.

Το φαινόμενο «Καραγκούνης + Εθνική = Love»

Το σημερινό κείμενό μου στην «Εξέδρα» για τον Γιώργο Καραγκούνη δεν έχει ίχνος υπερβολής. Για την ακρίβεια προσπάθησα, σχεδόν επέβαλα στον εαυτό μου να προσέξει ώστε να μην δοθεί η εντύπωση στον αναγνώστη ότι υπερβάλω. Αυτή είναι η εικόνα που έχω σχηματίσει για το φαινόμενο της σχέσης του «Κάρα» με την Εθνική ομάδα. Και είναι, πλέον, πολλές δεκάδες οι ποδοσφαιριστές που παρακολούθησα από μέση ή κοντινή απόσταση να συνάπτουν σχέση με την Εθνική ομάδα. Μπορώ να συγκρίνω. Και με βεβαιότητα να πω ότι ο «Κάρα» είναι μια ειδική κατηγορία. Ο μεγαλύτερος fan της Εθνικής των τελευταίων δεκαετιών.

Ούτε στο playstation...

Με κάτι τέτοια το youtube σε κάνει να χαίρεσαι που υπάρχει...

Αν ξέρεις twitter, λύνεις προβλήματα...

Μερικά χρόνια πίσω ήταν σχεδόν αδύνατο για δύο συμπαίκτες να πείσουν ότι δεν έχουν πρόβλημα ο ένας με τον άλλο, να «απαντήσουν» στην εντύπωση που δημιουργούσαν τα media ή μια εικόνα που τους εμφάνιζε να έχουν προβλήματα. Στην εποχή των social media όμως οι ποδοσφαιριστές έχουν, όπως όλα τα δημόσια πρόσωπα, αποκτήσει νέα όπλα. Τεράστιας ισχύος.

Για τον Σέρχιο Ράμος ήταν πολύ εύκολο να πείσει ότι παραμένει φιλική η σχέση του με τον Ζέραρντ Πικέ μολονότι οι δύο τους είχαν δώσει άλλη εντύπωση στη συνέντευξη Τύπου πριν από το παιχνίδι της Ισπανίας με τη Λιθουανία. Αρκούσε μια φωτογραφία τους μαζί, την οποία τράβηξε ο Ράμος με το κινητό του και την ανέβασε στο twitter. Η δύναμη της εικόνας ήταν τέτοια που λειτούργησε σαν σφουγγάρι που έσβησε μονομιάς τα σχόλια για το επίπεδο της σχέσης των δύο ποδοσφαιριστών. Πέντε χρόνια πίσω ο Ράμος θα δυσκολευόταν αφάνταστα. Διότι μια κοινή δημόσια εμφάνιση θα έμοιαζε στημένη, μια χειραψία μπροστά στους επαγγελματικούς φακούς την ώρα της προπόνησης ή του αγώνα θα χαρακτηριζόταν συνεννοημένη.

Οσο πείθει η αποκάλυψη μιας ιδιωτικής στιγμής δεν πείθουν δέκα δημόσιες συμπεριφορές. Και όσα πρόσωπα του αθλητισμού έχουν αντιληφθεί το μέγεθος και την ποικιλία των όπλων που τους έχει δώσει η εξέλιξη της τεχνολογίας έχουν καταφέρει αυτή την εποχή να πολλαπλασιάσουν τα οφέλη της δημοσιότητας και της προβολής που τους χαρίζει η ανάδειξή τους μέσα από τον αθλητισμό.

Κατάντησε και η Εθνική να είναι υπόθεση λίγων…

Η προσέλευση του κόσμου στο Καραϊσκάκη ήταν η πιο δυσάρεστη έκπληξη της βραδιάς. Ετσι το κατάντησαν το ποδόσφαιρο. Υπόθεση λίγων. Μια πόλη 5 εκατομμυρίων δεν γεμίζει γήπεδο 30 χιλιάδων για ένα τόσο καθοριστικής σημασίας παιχνίδι της Εθνικής ομάδας. Είναι τόσα και τόσο μεγάλα τα λάθη που έγιναν από το 2004 μέχρι σήμερα που καταντά εντελώς κουραστικό κανείς να τα απαριθμεί. Και δεν έχει κανένα νόημα, διότι ουδείς αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να επιχειρήσει να διορθώσει ή να αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος.

Η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ προσπαθεί. Αποδείχθηκε χθες όμως ότι η προσπάθεια δεν ήταν αρκετή ή επαρκώς συντονισμένη. Η Ελλάδα πρέπει να απευθυνθεί στον πιτσιρικά. Κι ας του λείπει αυτού η γηπεδική παιδεία, ας μην είναι σε θέση να βοηθήσει την Εθνική με τη μέθοδο που έμαθαν, εμπειρικά, οι σημερινοί έφηβοι και οι 20αρηδες. Το γήπεδο πρέπει να είναι γεμάτο την Τρίτη. Και ο χρόνος είναι αρκετός αν ξέρει κανείς να τον εκμεταλλευτεί. Και αν δεν βαριέται να δουλέψει…

Ο κανονικός Τζιμπρίλ Σισέ

Εχουν φτάσει σε τέτοιο βάθος οι εξερευνήσεις πάνω στο φαινόμενο Τζιμπρίλ Σισέ, που είναι δύσκολο μια νέα έρευνα να παρουσιάσει ευρήματα που θα προκαλέσουν έκπληξη. Ο Σταύρος Θεοδωράκης παρουσιάζει όμως σήμερα μια αντιστάρ version του Γάλλου, ο οποίος δεν την αφήνει συχνά να φανεί. Μέσα από την ανάγνωση της συνέντευξής του στα σημερνά «Νέα» κανείς βλέπει την εικόνα που ο Σισέ δείχνει μόνο στους ανθρώπους που τον πλησιάζουν.

Αυτή είναι μια συνέντευξη από αυτές που ζηλεύουν οι ελληνικές αθλητικές εφημερίδες. Από αυτές που σπάνια συναντά κανείς στα ελληνικά αθλητικά media. Από αυτές που είναι μέσα στη ρουτίνα των Αγγλων, των Ισπανών, των Γάλλων ποδοσφαιρόφιλων.

Το μπόνους της ΑΕΚ από την πρόσληψη Χιμένεθ

Είναι πολύ καλό μαντάτο για την ΑΕΚ ότι οι περίπου 7 στους 10 που απαντούν στη δημοσκόπηση του exedrasports.gr αντιλαμβάνονται ως πολύ καλή επιλογή τον Μανόλο Χιμένεθ. Της έχει λείψει της ΑΕΚ η εμπιστοσύνη προς τον προπονητή της. Εχει ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθανόταν έτσι για αυτόν που καθόταν στον πάγκο της.

Η ιστορία του ποδοσφαίρου και ειδικά αυτή του ελληνικού διδάσκει ότι προπονητής που δεν είχε υποστήριξη διοίκησης – ποδοσφαιριστών – οπαδών δεν μακροημέρευσε και δεν πέτυχε πολλά. Ο Χιμένεθ στην εκκίνηση θα τους έχει όλους μαζί του. Αυτή η υποστήριξη μπορεί να αλλάξει την αύρα στην ΑΕΚ. Και αν αλλάξει τη διάθεσή της η ΑΕΚ μπορεί να αλλάξει λίγο και την τύχη της. Θαύματα δεν γίνονται συχνά στο ποδόσφαιρο, αλλά η τύχη δεν έρχεται αν δεν την προκαλείς. Και είναι γεγονός ότι η ΑΕΚ, η οποία τελευταία παίζει με την τύχη της, όχι μόνο δεν την προκαλούσε εσχάτως, αλλά αντίθετα κατάφερνε διάφορα μεταφυσικά επιτεύγματα. Όπως το να χάνει 6-7 ευκαιρίες για γκολ και να δέχεται γκολ στην πρώτη, μισή ευκαιρία του αντιπάλου της.

Το ποδόσφαιρο πουλά περισσότερο στην κρίση

Άλλο ένα σημάδι της απήχησης του ποδοσφαίρου στην περίοδο της κρίσης. Η EA Sports ανακοίνωσε ότι το FIFA 2011 σπάει ήδη τα ρεκόρ των προηγούμενων πωλήσεων στην Ευρώπη και ενώ καλά καλά δεν έχει ακόμη εξαπλωθεί στην αγορά αυτή η νέα έκδοση του παιχνιδιού της.

Αυξήσεις τζίρου παρουσιάζουν, στην εποχή της οικονομικής κρίσης, μια σειρά από εταιρείες που επιχειρούν στο ποδόσφαιρο. Αυξήσεις συνδρομών παρουσιάζει η NOVA στην εποχή της οικονομικής κρίσης.

Εχω αμέτρητες φορές επαναλάβει, στις κουβέντες με τα πρόσωπα της διοίκησης του ποδοσφαίρου ότι η συγκυρία της οικονομικής κρίσης έχει γεννήσει μια ευκαιρία αναγέννησης και αναβάθμισης του ελληνικού πρωταθλήματος. Γίνεται πλέον εύκολα αντιληπτό ότι το ποδόσφαιρο ξαναμπαίνει ή μπαίνει βαθύτερα στις αγαπημένες συνήθειες μεγαλύτερης μάζας Ελλήνων, ως, εκτός των άλλων, φθηνή ψυχαγωγική διέξοδος. Κι όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο επιμένει να μην αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ευκαιρίας του. Και αυτό συμβαίνει επειδή στην πραγματικότητα κανείς δεν νοιάζεται να επεξεργαστεί τα νέα δεδομένα. Το τηλεοπτικό συμβόλαιο να ‘ναι καλά και … έχει ο θεός…

Καμαρώνω για τον Παναιτωλικό

Μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση η διαπίστωση ότι παίρνουν χαρές και κουράγιο από την «Εξέδρα των σπορ» οι φίλοι των επαρχιακών ομάδων. Αλλοτε οι Αγρινιώτες, όπως συνέβη τούτη την Κυριακή, άλλοτε οι Γιαννιώτες, άλλοτε οι Κρητικοί, άλλοτε οι Βολιώτες, οι Σερραίοι, οι Καβαλιώτες, οι Πατρινοί. Κάπως έτσι εξηγείται άλλωστε η θέρμη με την οποία έχει αγκαλιάσει η ελληνική επαρχία την «Εξέδρα». Πρόκειται για ένα γεγονός που με κάνει να καμαρώνω για την εφημερίδα μας.

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια των οπαδών του Παναιτωλικού. Η άποψή μου για την προσπάθεια του Παναιτωλικού είναι ακριβώς αυτή που έγραψα στο κυριακάτικο φύλλο της «Εξέδρας». Γι’ αυτό και είμαι οπαδός του. Και εύχομαι να τον δω και να τον καμαρώσω στην Superleague.

Τελικά πόσο τυχερό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο που έχει Πατέρα – Μαρινάκη;

Το είχα κρατήσει αυτό το τσιτάτο, το «το ποδόσφαιρο είναι τυχερό που μας έχει» που είχε πει ο Νίκος Πατέρας αναφερόμενος στη φιλία του με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Και θα ‘θελα πολύ να το βλέπω να συμβαίνει στην πράξη. Να μας κάνουν, τα κεφάλια του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, να χαιρόμαστε και να αντιλαμβανόμαστε ως τύχη για το πρωτάθλημα τη σύγχρονη ύπαρξή τους στο τιμόνι των «αιωνίων».

Με όσα συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου, σε συνέχεια όσων είχαν συμβεί τις προηγούμενες εβδομάδες, οι δύο φίλοι συνεχίζουν να δίνουν την εντύπωση ότι αποφάσισαν για πρώτη φορά στη ζωή τους να γίνουν εχθροί. Κάποιος που τους ξέρει καλά μου είχε πει πρόσφατα ότι η φιλία τους είναι τόσο βαθιά που θα μπορούσε να χαλάσει, για λίγο, μόνο για μια γκόμενα. Για να μην είχε συμβεί αυτό στο διάστημα της εφηβικής ζωής τους, σήμαινε ότι είχαμε ξεπεράσει και αυτόν τον κίνδυνο. Ελα όμως που η μπάλα είναι η πιο δύσκολη και η πιο επιθυμητή γκόμενα συνάμα. Για χάρη της έχουν τιναχθεί στον αέρα φιλίες, συμμαχίες, κουμπαριές, συγγένειες, σπιτικά, εταιρείες.

Στην υπόθεση που συζητάμε δεν είναι ούτε ότι μας απογοητεύουν ούτε ότι μας στεναχωρούν. Είναι ότι βάζουν τη ζωή του ποδοσφαίρου σε κίνδυνο. Και υποβιβάζουν την ποιότητα της ζωής του πρωταθλήματος. Διότι πες πες στο τέλος θα γίνει το κακό. Θα συμβεί. Θα γίνει το μπαμ, ο τσαμπουκάς, ο σαματάς, ο – παναγία μου – σκοτωμός. Και τότε θα ‘ναι πολύ αργά για δάκρυα.

Δεν είναι καλό μονοπάτι αυτό στο οποίο βαδίζει η σχέση Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού στην εποχή των Πατέρα – Μαρινάκη. Και είναι πολύ επικίνδυνο. Όχι για τους ίδιους. Είναι τόσο φίλοι, που στο δρόμο θα τα ξαναβρούν. Είναι επικίνδυνο για τις μάζες. Και αν για τους κάφρους το ποδόσφαιρο δεν θα ‘πρεπε να σκάει, σκάει για τον άμαχο πληθυσμό. Τις παράπλευρες απώλειες. Τους αθώους και ανυποψίαστους που την πληρώνουν συχνά επειδή κάνουν το λάθος να πάνε μια βόλτα σε ένα γήπεδο για να δουν ποδόσφαιρο, ή έκαναν το άλλο λάθος, να ζουν ή να δουλεύουν κοντά σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Ποιος να τραβήξει το αφτί του ποδοσφαίρου;

Μια χαρά τα έλεγε τις προάλλες ο αθλητικός εισαγγελέας στα επιτελικά στελέχη των αθλητικών εφημερίδων. Και έχει δίκιο. Συχνά υπάρχουν δημοσιεύματα ή φωνές από μικρόφωνα, που αποκαλούνται δημοσιογραφικά κείμενα ή λόγια, τα οποία παράγουν, γεννούν ή συντηρούν βία.

Τι συμβαίνει όμως όταν είναι οι παράγοντες του ποδοσφαίρου αυτοί που γεννούν ή συντηρούν ή οξύνουν τον φανατισμό και σπρώχνουν προς τον χουλιγκανισμό για ένα πέναλτι, μια κόκκινη, μια κακή διαιτησία; Ποιος ασχολείται με αυτούς;

Και παρακάτω: πότε έψαξε ο εισαγγελέας ή οποιαδήποτε άλλη αρχή τι ακριβώς συμβαίνει στα καμαράκια των διαιτητών στα γήπεδα, ή στο ταξί που χρησιμοποιούν και στο ξενοδοχείο που κοιμούνται;

Πότε και ποια ήταν η τελευταία φορά που ελέγχθηκε για την εκτός ορίων συμπεριφορά του ένας παράγοντας του ποδοσφαίρου; Πότε και πού έγινε τελευταία φορά face control για να κοπούν στην πόρτα οι κάθε λογής μπράβοι και «συνοδοί»; Ποιος νοιάστηκε να μάθει για ποιο λόγο κυκλοφορούν όλοι αυτοί οι άσβερκοι στα αποδυτήρια του ποδοσφαίρου;

Καλές οι κινήσεις για το θεαθήναι, καλή και οι επικοινωνία που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ξαφνικά το κράτος επιθυμεί να καθαρίσει το ποδόσφαιρο. Κάπου εδώ όμως τα ψέματα τελειώνουν. Και ξαναβρισκόμαστε μπροστά στην ωμή αλήθεια του ελληνικού ποδοσφαίρου: στη λάσπη, τη βρωμιά, τα νταβατζιλίκια και τα μπραβιλίκια, τους ψευτοτσαμπουκάδες και τις επιδείξεις ισχύος, στην εκτός ορίων συμπεριφορά που έχει εδώ και δύο δεκαετίες γίνει νόμος και ρουτίνα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η επίδειξη ταπεινοφροσύνης του «Λύμπε», η μεγαλύτερη προσφορά προς την Εθνική

Αυτή, η είδηση της επιστροφής του Νίκου Λυμπερόπουλου στην Εθνική είναι μια εξέλιξη – βάλσαμο για την ομάδα του ποδοσφαίρου. Διότι είναι μια επίδειξη ταπεινοφροσύνης από έναν ποδοσφαιριστή σε μια στιγμή που η Εθνική την είχε ανάγκη για να μην χάσει η φανέλα της το βάρος που απέκτησε στη διάρκεια των προηγούμενων έξι ετών.

Στα καβαλημένα 35 του, ο Λυμπερόπουλος δεν είχε προσωπικό κίνητρο για να επιστρέψει στην Εθνική. Διότι δεν υπάρχει προοπτική στη συμμετοχή και την παρουσία του στην ομάδα. Δεν προλαβαίνει, στο μυαλό του, την επόμενη μεγάλη διοργάνωση, το Euro 2012. Θα κλείνει τα 37 εκείνη την εποχή. Ο «Λύμπε» όμως έβαλε το συμφέρον της Εθνικής πάνω από το δικό του. Είπε «ναι» στην επιστροφή, για να βοηθήσει όσο χρειαστεί την ομάδα σε δύο καθοριστικά παιχνίδια, αυτά που έχει μπροστά της, αυτά που κρίνουν σε μεγάλο βαθμό αν η Ελλάδα θα καταφέρει να πάει στο επόμενο Euro.

Ο Λυμπερόπουλος το κάνει αυτό σε μια εποχή που αρκετοί νεότεροι από αυτόν ποδοσφαιριστές επέλεξαν να αποχωρήσουν από την Εθνική επειδή έτσι έκριναν ότι προστάζει το προσωπικό συμφέρον τους. Επειδή έβαλαν το εγώ τους πάνω από την Εθνική. Επειδή έτσι έμαθαν να της συμπεριφέρονται της Εθνικής. Επειδή επέλεξαν αυτό τον τρόπο για να της ανταποδώσουν το καλό που έκανε αυτή στην καριέρα τους.

Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρει να βοηθήσει αγωνιστικά την Εθνική ο Λυμπερόπουλος. Η προσφορά του όμως έγινε ήδη μεγάλη. Μεγαλύτερη από αυτή των ενός, δύο γκολ που θα μπορούσε ή μπορεί να βάλει με τη φανέλα της. Ο «Λύμπε» έπλυνε τη φανέλα και την ξανάκανε αστραφτερή στα μάτια της κοινωνίας του ποδοσφαίρου. Μαγκιά του. Και μπράβο του.