Μια μέρα πριν από την απονομή των Οσκαρ στον κινηματογράφο, το «Σκίσε το manual» πήρε το δικό του Οσκαρ. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω την κριτική του Δημοσθένη Κούρτοβικ στο σημερινό «Βιβλιοδρόμιο» των «Νέων».
Ο κατά τεκμήριο κορυφαίος κριτικός λογοτεχνίας μου έκανε την τιμή να διαβάσει το «Manual». Και έκρινε ότι το βιβλίο άξιζε να του αφιερώσει τη σημερινή στήλη του στα «Νέα».
Δυσκολεύομαι πολύ να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε η ανάγνωση της κριτικής του. Διότι δεν είναι απλώς τιμητική. Είναι ένας δημόσιος έπαινος. Πολύ μεγάλου βάρους για μένα, διότι έρχεται από έναν επιστήμονα της λογοτεχνίας και των γραμμάτων, έναν συγγραφέα 17 βιβλίων, έναν κριτικό λογοτεχνίας που δεν χαρίζει καλό λόγο αν δεν τον πιστεύει.
Η κριτική του Δημοσθένη Κούρτοβικ είναι το μεγαλύτερο παράσημο που έχει κρεμάσει στο στήθος του το «Manual». Διότι ήρθε από έναν πολύ απαιτητικό αναγνώστη, ο οποίος δεν με γνωρίζει. Είναι πολλοί οι συνάδελφοί μου που με τίμησαν με δημόσιες αναφορές στο βιβλίο. Τα καλά λόγια τους όμως οφείλονταν και στην συμπάθεια, την εκτίμηση, και την αγάπη τους για μένα. Για τον Κούρτοβικ ήμουν ένας άγνωστος. Και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που με κάνει υπερήφανο για αυτά που διάβασα σήμερα στην κριτική του.
Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ δεν συνηθίζει να ασχολείται με βιβλία που πραγματεύονται αθλητισμό. Η σημερινή του στήλη είναι, πέρα από όλα τα άλλα, μια νίκη για τους αθλητικούς δημοσιογράφους. Κι αυτό με κάνει διπλά υπερήφανο.
Εχω σημειώσει πολλές φορές ότι με συγκινούν τα μηνύματα που λαμβάνω από τους αναγνώστες του βιβλίου. Το «μήνυμα» του Κούρτοβικ εντάσσεται σε αυτά, ως ένα από τα πιο ξεχωριστά κομμάτια της συλλογής μου.
