Τι μου άρεσε περισσότερο στην καλύτερη βραδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου; Το στήσιμο του Δώνη, η πειθαρχία, η ηρεμία και η πίστη των ποδοσφαιριστών της Λάρισας, ο Τόζερ, το γκολ του Ριβάλντο, το νοικοκύρεμα του Αρη, η καυτή εξέδρα στο «Βικελίδης», ο Κάλβο, η ωριμότητα του Πανιωνίου, ο Τζιμπούρ, ο Μάτος, ο Ν’Ντόι. Και η διαπίστωση ότι οι ελληνικές ομάδες άξιζαν όλες τη νίκη που πήραν.
